O problema do método.

Como vimos en clases anteriores, o método inductivo e o método hipotético deductivo desenvolvéronse para as ciencias naturais. Agora ben, si o método é utilizado como criterio de demarcación, iso implica que as disciplinas que non se axusten ou non poidan axustarse a tal método non son científicas. A pregunta agora é si as ciencias sociais poden axustarse aos métodos das ciencias naturais, ou non. Ao redor deste debate existen varias posicións. Os que consideran que debe existir un único método para todas as ciencias son chamados monistas metodológicos. Este sería o caso do Circulo de Viena, por exemplo, que sostiña o ideal da ?ciencia unificada? e para a cal unha sociología científica ou unha psicología científica, debería ter un carácter inductivo. Tamén é o caso de Popper, quen sostén que o seu ?método crítico? vale tanto para as ciencias naturais como para as ciencias sociais. Popper di: ?existe un único método [?], o único método de toda discusión racional, e por iso, tanto das ciencias da natureza como da filosofía: refírome ao de enunciar claramente os propios problemas e de examinar críticamente as diversas solucións propostas. escribín en cursiva as palabras discusión racional e críticamente con obxecto de subliñar que fago equivalentes a actitude racional e a actitude crítica. A consecuencia é que, cando se aplica o seu método como criterio de demarcación e examínanse algunhas disciplinas sociais, o resultado é que nin o psicoanálisis, nin a psicología, ou a economía marxista serían falsables e, en consecuencia, non poderían contarse entre as disciplinas científicas. En cambio outros epistemólogos e filósofos consideran que, dado que os fenómenos que estudan as ciencias sociais non son os mesmos que os fenómenos naturais, os seus fins tampouco serán os mesmos e os métodos que utilizan para alcanzalos, en consecuencia, diferirán. Esta posición coñécese como dualismo metodológico, porque propón dúas metodoloxías, unha para cada tipo de ciencia. Cal é a diferenza entre os fenómenos sociais e os naturais? Esta diferenza adóitase establecer ao redor das seguintes características. 1. Os fenómenos naturais son datos, están aí, os seres humanos non os producen senón atópanos; en cambio os fenómenos sociais, en xeral son producidos pola humanidade. 2. Os científicos sociais están supuestamente moito máis comprometidos nas súas investigacións que os científicos naturais; é máis: a investigación mesma pode modificar o obxecto que estuda sen darse conta, de modo que corresponda aos resultados esperados polos científicos. 3. Os fenómenos naturais son invariantes (unha vez que Kepler estableceu as características da órbita do planeta Marte, non foi necesario estudar as do resto dos planetas una por unha, dado que se trataba dun coñecemento matemático), en cambio o coñecemento dunha sociedade humana non permite inferir as características doutras sociedades, nin sequera da mesma sociedade noutro momento das súas historia. 4. Mentres que as leis naturais son universais, é discutible que as ciencias sociais poidan leis coa mesma universalidad que as naturais, dado que non ten sentido establecer leis universais para situacións irrepetibles